Moonsorrow - Tuleen Ajettu Maa скачать mp3

Verellä kirjoitettu kirja elämän Käsissä sodan maailman luojan Yli kuluvan talven voiko kuoleva jaksaa Haavoittuneenakin susia kutsuen Eikä miekka paranna metsien haavoja Näin kirjoitettua ei verettä päätetä Kuuntele, kuinka huudot kaikuvat Vastarannalla aamuun ei odoteta Maasta savea, taivaalta tuhkaa Tulesta uhrit poltetun maan Merestä aallot, taivaalta pisarat Tulen henget rauhoittamaan Ei kukaan meihin ole katsonut aikoihin On ruoska repinyt pilvet halki Rotat juoksevat kannella maailman Kauna saaliiden silmistä leiskuu Kun idän varjo lännestä lankeaa Ja saastunut mieli kunniaa hakee Jäästä syntynyt on ajettu tuleen Tulen tekijät mustaan hukkuneet Ei kukaan sano että näkisi tulevan Ei kukaan sano jos pelkää Kallioihin pirstokaa kirveet Päätänne riiputtakaa, heikot polvistukaa Syvään lihaan nahkanne luokaa Ryveten häpeässä lapsenne uhratkaa Ihmisen tahto kuin rauta taivuttamaton Riiputtaa päätään kurja luotu virheetön Se pelkää, mutta kuolee taistellen Puolesta jumalten joita itse tunne ei Odottaa voittajan täytyy Voidakseen sanansa tuuleen heittää Vuoret liikkuvat harvoin Ei niitä siirrä yksin vahvinkaan Vain hetken teidän liekkinne roihuaa Katso, se hiljaa hiipuu, maan tuhkin koristaa Syvyys kylmä viimeisen hehkun tukahduttaa Kutsutko kuoleman sen vielä kerran herättämään Sitä vielä itket kun synkän vieraan taloosi laskit Siipensä levittämään kauniin elämäsi ylle Sen yhdellä henkäyksellä poistamaan Aseisiin, sen te kuulette aina Teidän verellänne tämä maa peitetään Se on polku, jota pitkin teitä seurataan Niin kauas kuin pimeys jaksaa kantaa Paikkanne lunastakaa, ette koskaan ole vapaita Arkuissanne lapsenne kannetaan Sataa ihmisen viha jumalten niskaan Vahvemman oikeus vahvemman tappaa Puolusta kotiasi, tuholle uhraa rakkaasi Polta maa takanasi ennen kuin poltat itsesi Sataa ihmisen viha jumalten niskaan Punaiset pilvet sumentavat taivaan Näin kaikki päättyy, kuumuus maan tyhjiin imee Näin kaikki päättyy, näen sen nyt Punainen taivas rotat saartaa Verellä kirjoitettu kirja elämän Käsistä sodan maailman luojan Kansi hiiltyneenä laskettu maahan Sanat sanomattomiksi tehty Näin kaikki päättyy, näen sen nyt Tämä sivu on viimeinen Näin kaikki päättyy, tyhjään ja unohdukseen Eikä kukaan tänne palaa

Книга жизни написана кровью Второй Мировой, рукой творца. Эту зиму надо пережить, Взывая к раненным волкам. Меч не исцелит раны леса, Это кровавыми строками предрешено. Слышишь эхо боевого клича? На той стороне берега не станут дожидаться рассвета. Глиняная почва, пепел с небес, Пылает обожжённая земля. Волны морские, капли дождя, Чтобы утихомирить духов огня. Никто за нами не следил, Но вдруг разверзлись небеса, Бежали крысы с палубы мира, Пылают гневно жертвы глаза. Когда тени с запада укрывают восток, И помутневшее сознание в поисках славы, Рождённый льдом теперь в огне сгорает, Заблудившись в чёрном мраке. Никто не скажет, что видит в будущем, Никто не скажет – боится сказать. Разбейте своё оружие о камни, Голову склоните, опуститесь на колени. Обнажите свою плоть, И, стыдясь содеянного, своих детей принесите в жертву. Воля человека прочнее стали, Но даже самый прочный из них может голову склонить. Он боится, но всё равно в сражении погибает, Во имя богов, которые ничего и не почувствуют. Победитель ждёт момента, Чтобы бросить свои слова на ветер. Редко кто способен сдвинуть с места горы, Даже сильнейшие не могут в одиночку это сотворить. Лишь малое время горит твой огонь, Но он вскоре медленно погаснет, украшая своим пеплом землю. В холодном мерцании зимы оно потухнет, И лишь смерть способна его обратно к жизни пробудить. Ты заплачешь, узнав, что в доме чужак, Что расправил свои крылья над твоей прекрасной жизнью, Уничтожив её одним своим выдохом. Призыв к оружию слышен повсюду, Во всех уголках земли, По этому пути ты будешь идти, Пока тебя не нагонит тьма. Борись за свои права, хотя не видать тебе свободы, И детей твоих ждёт та же участь. Разгневался человек на богов, Сильный должен пасть перед правым, Защити свой дом, принеси в жертву гибель близких, Сожги землю, что позади, прежде чем сожжёшь сам себя. Разгневался человек на богов, Небо окрасилось в багровый цвет, Всё гибнет, жар землю очищает, Всё гибнет, я ясно вижу, Как красное небо крыс окружает. Книга жизни написана кровью Второй Мировой, рукой творца. Её сгоревшая обложка лежит на земле, Стёрлись все слова. Всё гибнет, теперь я это ясно вижу – Эта страница будет последней. Всё гибнет, наступает пустота и забвение, И никто никогда не вернётся.