Moonsorrow - Kylan Paassa скачать mp3

1 Kauan sitten kylän päässä syntyi kaksi poikaa, Kaksi perillistä sodanjumalan karhuntaljoin verhotun. Jo kolmen iästä, sanovat, toisiansa alkoivat harjoittaa Ja kun teräksensä yhteen kalahti, saattoi kuulla ukkosen. Kauan sitten kylän päässä varttui kaksi poikaa, Kaksiko vain typerystä kuolemaa pilkkaamaan? Ei yksikään haava vielä ollut tehnyt tehtäväänsä Ja siksi kai sitä miekasta vihollisen täytyi anoa. Aina kunnia houkuttaa nuorta kansaa (ryöstöretki merten taa) ja taistelu sitäkin enemmän. Varmaan turmaan rientävän tielle Vain toinen hullu uskaltautuu. 2 Kun kenttä hohkaa kärsimystä ja kirveet lentävät, Leikki kanssa kuoleman vain yltyy. Niin riemukasta lapsien on päitä pudottaa Kuunnellessaan sotajoukkoa hurraavaa. 3 Usein käykin vain niin et' vertaisesta tulee alempi. Tarinan kulku voitoista kääntyy Ja maine ihmisen helposti antaa veljensä unohtaa. Ylpeys, tuo kavalin tauti päällä maan, Näin on vienyt taas yhden uhrin muassaan. Kumpi lie se epatto, kilpi alhaalla ja miekka koholla Teilleen mennyt vaiko hän joka hautoja kaivaa saa? Heikompaa voima mik' riepottaa; Kotinsa on iäksi jättänyt tahtoen vielä surmata. Kunniaton moinen työ. English translation: 1 Long ago a village away there were born two sons, two heirs of the god of war dressed in bearskins. From the age of three, they say, each other they did train and when their steel did clash thunder could be heard. Long ago a village away there did grow two sons, or were they just two fools born to mock their deaths? Still they hadn't got a wound that would've hurt'd enough to prevent them from begging such from a foreign blade. Honour always tempts the young blood (plundering across the seas) and battles even more. Into the way of the one rushing to his doom only another insane dares step. 2 When the field emits pain and axes fly about, play with death is on the increase. Such a joy for children the dropping of heads is as long as their army cheers. 3 Yet so often equality becomes inferiority. The course of a story twists at triumphs and fame so easily lets a man forsake his kin. Thus pride, that most insidious illness on all earth, once again has taken its prey. Which one might be the failure, he who left with a lowered shield and sword held high or he who has to dig the graves? Tossed about is the weaker by what force; his home he has left, gained just more will to slay. What a disgrace is such work.

"Далекая Деревня" Когда-то давно в далекой деревне родилось два сына, Двое наследников бога войны, одетые в шкуры медведя. С трех лет, говорят, они обучали друг друга И когда сталь звенела, казалось, что гром грохотал Когда-то давно в далекой деревне два сына росло, иль двое глупцов, рожденных для искушения смерти? Никто их не ранил еще слишком сильно, Чтоб страшно им было об этом просить меч врага Слава всегда искушает кровь молодую (набеги за морем) и того больше – сражения И только безумец посмеет ступить На путь другого, спешащего встретить судьбу Арена боль источает, кругом летят топоры Все серьезней идет со смертью игра Забава детей, когда головы бросают Под воинства радостный клич Так часто равный становится ниже А победитель творит ход истории В погоне за славой легко человеку бросить свой род Гордыня, самый коварный грех на земле, Добычу снова себе раздобыла Кто не у дел: тот, кто стоит, Меч поднимая и щит опустив Или же тот, кто копает могилы? От какой силы слабеет мятущийся? Он покинул свой дом, и лишь выросла воля к убийству Какое бесчестие этот поступок